برقکار مشتاق اصفهان

زمانی که یک فوتون با اتم تعامل داشته باشد، ممکن است مقداری انرژی به آن منتقل نکند.

فوتون ممکن است با هیچ انتقال انرژی منحرف شود.

این فرآیند پراکندگی رایلی نامیده می‌شود و احتمالا برای فوتون‌ها بسیار کم انرژی محتمل است.

معمولا نوع غالب تعامل بین انرژی متوسط (۰.۳ تا ۳ مگا ولت)است.

در این فرآیند، فوتون با یک الکترون اتم به اندازه کافی برای بیرون دادن آن از مدار واکنش می‌دهد،

فوتون قسمتی از انرژی اصلی خود را حفظ کرده و به حرکت در جهت جدید ادامه می‌دهد.

بنابراین تاثیر کامپتون یک مولفه جذبی و مولفه پراکندگی دارد.

مقدار انرژی تلف‌شده در فوتون می‌تواند مربوط به زاویه‌ای باشد

که در آن فوتون پراکنده‌شده نسبت به مسیر اصلی سفر حرکت می‌کند.

پراکنده بار دیگر تعامل خواهد داشت، اما از آنجا که انرژی آن کاهش‌یافته است،

احتمال بیشتری وجود دارد که وارد یک اثر تعاملی و یا ریلی خواهد شد.

الکترون آزاد تولید شده توسط فرآیند کامپتون ممکن است بسیار پر انرژی باشد

و مانند یک ذره بتا از انرژی مشابه رفتار کند و یونیزاسیون ثانویه و تحریک را قبل از رسیدن به استراحت تولید کند.

محتمل‌ترین سرنوشت یک فوتون که انرژی کمی بالاتر از انرژی پیوندی الکترون‌های اتمی دارد، جذب فتوالکترونیک است.

در این فرآیند، فوتون همه انرژی خود را به الکترون منتقل می‌کند و موجودیت خود به پایان می‌رسد.

الکترون با انرژی جنبشی برابر با تفاوت بین انرژی فوتونی و انرژی پیوند خودش، از مدار خود خارج می‌شود.

اگر محیط جذب آب یا بافت بیولوژیکی باشد، جذب برای فوتون‌ها زیر ۱ / ۱مگا ولت است.

با این حال، در مواد شیمیایی (عدد اتمی اتمی)مواد مانند سرب، این فرآیند برای فوتون‌ها تا حدود یک مگا ولت مهم است.

دیدگاهی بنویسید لغو پاسخ